Enkele inkijkjes:

Ik hielp een nieuwe jongen met afdrogen en hoorde zijn levensverhaal. Ik hielp een meisje met afwassen en hoorde haar levensverhaal. Ik had alleen de borden doorgegeven en het bestek gedroogd. Geen vraag gesteld.
Ik werd gebeld dat ik beter niet kon komen, want het was onrustig in de groep. Ik werd gebeld dat het fijn was dat ik zou komen, want het was onrustig in de groep.
Ik vroeg de oudere broer van een meisje wat hij vond dat er met zijn zus moest gebeuren. Hij zei: ‘Dat heeft nog nooit ie­mand mij gevraagd.’
Ik hoorde een telefoongesprek tussen dochter en moeder. Haar moeder dreigde met zelfmoord. Het meisje zei: ‘Als je dat doet, kom ik je nooit meer opzoeken.’
Ik las voor uit een veel te moeilijk kinderboek. De jongeren begrepen er niets van. Toch wilden ze dat ik doorlas. Waarom? Zij hielden van mijn voorleesstem. Werden er rustig van. Ik ging verder in mijn eigen woorden, maar deed net of ik voorlas.
Ik kreeg bezoek van een jongen bij mij thuis. Hij kwam voor het eerst, liep rechtstreeks naar de bank, ging er languit op liggen, strekte zich uit en zei: ‘Eindelijk, een gewoon huis’.
omslag-publicatie-Fiet-van-Beek-Wiebelen-op-een-schommelbankDit boekje bevat 100 schetsen uit de periode dat ik als vrijwilliger meewerkte in het pastoraat van een instelling voor jongeren met een beperking. Inkijkjes in de zorg die tot nadenken stemmen.

Meer lezen? Dat kan: er is nog een kleine oplage beschikbaar. Het boekje kost 5 euro exclusief verzendkosten.