Op de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Texel kreeg de eilanddichter ook het woord. Ik droeg er dit voor de gelegenheid gemaakt gedicht voor.
GELUKKEND NIEUWJAAR
De dagen rond het nieuw en oud
vragen om blikken. Dat kan, maar waar
begin je dan? Terug brengt oud nieuws:
vlammen bij Joost, de jurk die er twee
bleek te zijn, strandende kotters
aan de kade, nieuwe bestuurders
aan de eindeloze Emmalaan.
Vooruitzien is gissen. Dichterbij
is een pas op de plaats maken, poten
in Texels klei, geaard in de kern van de zaak.
Dat brengt ons vast verder, misschien wel
bij die stip op de einder. Laten we
niet bang zijn voor wat de boer niet kent,
donker in de nacht behouden, elkaar
het licht in de ogen gunnen. Niet
zwartepieten maar vieren wat echt
bij ons hoort en samenbrengt. Natuur
zijn we zelf, wie hierna komt zal dat
beamen. De zee ziet erop toe.
Wat we ook laten en doen, altijd
blijven wij andermans overkant.
Ik wens ons ruimte en rust, in lengte
van dagen, vrede met het verleden
en tezamen een waardenvol jaar.
Fiet van Beek,
eilanddichter