oktober 2023
Er was eens
foto Salko de Wolf (l) en Maarten Brugge (r)
ER WAS EENS
In memorie Jan en N.N.
Kansloos blind en toch
één van de oudsten worden.
Geboren met tien-nul achter,
gevonden bij eenentwintig.
Gered door mensenhanden
– ze noemden hem Jan –
spetterend samenleven,
met van die grote zeehond-ogen,
uitgegroeid tot lieveling.
Met tien-nul achter geboren,
op goed geluk aan boord gegaan,
de mare bevaren. Bedrogen
door menselijke hand. Golven
braken vooruitzicht. Wat rest
is rugzak, broek en schoen,
aangespoeld tussen vijftien
en twaalf. Gemist door wie?
Naam en kleur ogen onbekend.
Wat palen verder leest vader
zijn kind een sprookje voor.
Fiet van Beek,
eilanddichter
Dat mag weleens gezegd
Op 21 oktober worden de Texelse vrijwilligers bedankt met een feestelijke middag, georganiseerd door Texels Welzijn en de gemeente Texel. Voor die gelegenheid schreef ik een gedicht.
voor de Texelse vrijwilligers
DAT MAG WELEENS GEZEGD
Zij weven een fijnmazig web
met dikke draden. Een vangnet,
netwerk, gevormd uit goede daden,
gesponnen uit wederzijds genoegen.
Plasticrapers, strandbewakers,
brandenblussers, F-jes-trainers,
lijnentrekkers, bardienstdraaiers,
kerkklokluiders, reddingvaarders,
tafeltje-dek-jes, radiomakers,
koffieschenkers, ouderraders,
stemmentellers, ledenwervers,
posterplakkers, welkomheters,
richtingwijzers, steungezinnen,
rolstoelduwers, handvasthouders,
voedselbankers, rommelmarkters,
collectanten, rodekruizers,
schuldhulpmaatjes, dorpsverbinders.
Zij weven een fijnmazig web,
geven verband met dikke draden;
een vangnetwerk van groot belang.
Zonder is het eiland los zand.
Fiet van Beek,
eilanddichter
september 2023
Excelsis
bij de Maartenskerk
EXCELSIS
Ontsteek een licht. Ik kan jullie,
voorbijgangers, in het donker
niet kennen, de ogen niet zien.
In dit vissersdorp zonder haven
hoor ik een blazer varen, spat
de vangst wonderbaarlijk
in druppels op kinderkopjes.
Ontsteek een vlam. Licht bij
met die mantel van Maarten,
verwarm de marmerkoude,
adem dat gouden Deo Gloria.
Fiet van Beek,
eilanddichter
Dorpsgedicht Hoornder kerk
Dorpsgedicht Hoornder kerk – 625 jaar Den Hoorn
Tekst: Fiet van Beek (geschreven voor de speciale kerkdienst op 17-9-2023)
Melodie: La montagne door Jean Ferrat (in NL bekend als ‘Het dorp’ van Wim Sonneveld)
De golven klotsten tegen klif,
de schepen wachtten op de wind
die hen naar verre oorden bracht,
op hoop van zegen ging de reis
betaald soms met de hoogste prijs,
zelfs walvisvaarders voeren jacht.
De zee kon razen als de bol
maar gaf ook schatten, netten vol
en kisten zilver, specerijen.
De glans werd niet gelijk verdeeld,
met mensenlevens werd gespeeld,
behaalde roem had donk’re zijden.
Een licht van troost is ons gegeven
met alle kleuren van de boog,
een houvast als de witte toren,
altijd erbij als loods in nood.
De boeren ploegden door en door,
dankten en baden dagelijks voor
gezondheid en een goede oogst.
De lappendeken werd verdeeld,
pieper en suikerbiet geteeld,
het aantal skéépekeesies hoog.
Den Hoorn, wie weet nog hoe het was,
geen overkanters in de klas,
dat woord was nog niet uitgevonden,
nieuwkomers, gasten, kunstenaars,
toeristen en de Texelaars,
veelsoortig met elkaar verbonden.
Een licht van troost is ons gegeven
met alle kleuren van de boog,
een houvast als de witte toren,
nog steeds erbij als loods in nood.
Den Hoorn verandert als de Hors,
de vorm lijkt wel een rommelpot,
het land groeit aan en kalft weer af,
een wegje slingert hoog en laag,
de peerdenpòòdjes zijn nu straat,
het zal niet blijven wat het was.
Kijk niet voortdurend achterom,
zie om je heen, merk op, en kom
elkander in het heden tegen,
uit welke hoek de wind straks waait
is raden maar wat helder staat
is liefde, keileem van het leven.
Een licht van troost is ons gegeven
met alle kleuren van de boog,
wat ook de toekomst brenge moge,
Hij is erbij als weg en loods.
Fiet van Beek
Gedichten op de veerboot
Op de Texelstroom, Texels grootste veerboot, zijn vanaf vandaag twee gedichten te lezen. Ze zijn geschreven door eilanddichter Fiet van Beek en Den Helders stadsdichter Yanaika Zomer. De gedichten, vanuit Helders en Texels perspectief, verbinden het eiland en de stad onderweg op het Marsdiep. Er is één verbindende regel: ‘het begint al op de boot’.
De gedichten worden tentoongesteld aan boord van de ms. ‘Texelstroom’. TESO (Texels Eigen Stoomboot Onderneming, opgericht in 1907) wil op deze manier een mooie, culturele beleving geven aan de overtocht. Ze zijn blijvend te zien voor alle passagiers, aan de Noordzeekant.
Vanaf Texel
STROOMLIJN
Het welkom klinkt. Het Hoornder kerkje zwaait ons uit,
blozend lonkt de Lange Jaap. Hun stralen raken
waar ruimte is en lucht. De tussentijd geeft kans
om uit te kijken, met helder zicht de horizon
verkennen, de zee te proeven. De stad trekt
harder dan het tij. Het veer vaart het verband,
brengt eiland bij vasteland; golven overbruggen.
Wat blijft is het verlangen naar nieuw beleven
en terug te komen. Het begint al op de boot
Fiet van Beek,
eilanddichter Texel
Vanuit Den Helder
VEERKRACHT
Het begint al op de boot. De overkant.
Stad en land dat achter ligt, het vooruitzicht op een eiland.
Het weiland wacht, het strand, maar meer dan dat de rust
van kust aan alle kanten.
Wie er uitwaait vindt een tweede thuis,
wie er huiswaarts gaat mag uit.
Vooruit, laat los wat vasteland is, nog voor het veer lost laad je op.
Kalmte in De Kop laat zich steevast vinden,
waar de stad zich met het wad verbindt.
Yanaika Zomer,
stadsdichter Den Helder
juli 2023
Gelukkig niet
Naar aanleiding van
een commercial
GELUKKIG NIET
We hebben geen vossen,
we hebben geen das, geen
eekhoorn, geen molshopen
in het gras. Geen herten,
geen reeën, geen wolven-
gehuil. We spotten geen
zwijnen die wild wroeten
in bermen met zakken
Mac-afval, zwervend op
dijken, duinen of strand.
Als het verlangen naar dit alles
toch brandt, hebben we TESO
en varen we naar de overkant.
Fiet van Beek
eilanddichter