Op Internationale Vrouwendag past het om in El Mundo een vrouwelijke dichter te laten horen, dacht Ab de Haas, de samensteller en presentator van El Mundo. Hij weet dat ik van Franse muziek houd en vroeg me een gedicht te schrijven dat geïnspireerd is op de muziek van Renan Luce, een Franse singer-songwriter. Een zanger met Bretonse wortels. Met die achtergrond in het hoofd en luisterend naar het lied Le Clan des miros (de clan van bijzienden/kortzichtigen) ontstond het volgende gedicht. En voor wie het niet weet: chouette = uil en mouettes = meeuwen.
CHANSON
Ik heb niet de blik van een chouette
en mis de scherpte van een arendsoog,
ontbeer de heupen van een danseres,
de sonar van een vleermuis,
de kleuren van een bijeneter.
Maar hoor ik een chanson,
dan zie ik zon en sterren dansen,
wappert zeelucht mij door de haren,
dein ik mee met het metershoge tij,
dompel me onder in de golven,
kom boven als een zeemeermin
en luister naar mouettes.
Ik speel geen gitaar en spreek
geen Bretons, ik werd niet geboren
tussen de kliffen, de groene heuvels
van de Côte d’Armor hoorden
van mij geen saxofoon.
Maar hoor ik een chanson,
dan ruik ik rottend zeewier,
zoek ik schelpen op de rotsen,
weerkaatsen de klanken
van de doedelzak, spettert
water op de door tijd beslagen
spiegel en zie ik even wie ik was.
Fiet van Beek, 2019