Op het eerste oor was ik er niet zo weg van. De nummers van Konstantin Wecker die Ab de Haas me stuurde (Den Parolen keine Chance, Leben im Leben) spraken me niet zo aan. Waarom? Tja, dat is altijd moeilijk bij een kwestie van smaak. Te vrolijk van toon als je hoorde waar ze over gingen, misschien. Te hoog tempo wellicht. Maar toen ik me wat meer in de man en tekst verdiepte, begon zijn verhaal me te boeien. Iemand van 70, die vlak na de oorlog in Duitsland is geboren. Iemand die succes had, aan de drugs raakte en er weer bovenop kwam. Het maakte dat ik de tekst anders ging lezen en minder als oppervlakkig ging beschouwen. Zo ontstond toch inspiratie voor een gedicht.
Bij de muziek van Konstantin Wecker
VROEGER WAS NIET ALLES BETER
Als ik niet wist dat hij geboren werd
vlak na de moord op de zes miljoen,
en niet gehoord had dat hij juist kwam
van waar de kiem van dat alles lag,
als mij niet verteld was dat hij ook geen
andere uitweg zag dan zich te verdoven
en doorging tot hij het monster in zichzelf
had overwonnen, tot hij zijn spiegelbeeld
en dat van zijn land weer aan kon zien,
dan had ik misschien gedacht dat hij Beethoven
wat al te lichtvoetig bracht, dat het wat makkelijk
is om in een Schlager een lans te breken
voor een vrije wereld zonder dwang. Maar
ik wist en hoorde nu zijn zang:
Vergeet de leuzen aan de wand
van edelmetaal- en laarzendragers,
zoek het zachte buiten de spotlights
bij de mensen zonder macht, en kijk,
kijk en luister naar wie niemand ziet.
©Fiet van Beek, 2018