In het nieuwste gastgedicht heeft de dichter zich verstopt. Hij is in en buiten beeld. Henk van ter Meij schreef een gedicht bij een jeugdfoto waar hij zelf niet op staat. Een kiekje van de kinderen dat er o zo leuk uitziet maar niet laat zien wat de dichter er destijds aan beleefde. Ik vind het een intrigerend gedicht en een mooi plaatje dat het verhaal van de dichter niet vertelt. Of toch wel?