Jammer dat Ermelo geen ‘stadsdichter’ heeft, dacht ik afgelopen zaterdag. Zo’n mooi en veelzijdig dorp verdient het ook in poëtische woorden vastgelegd te worden. Ik was op de landelijke Stadsdichtersdag (de 11e inmiddels) in Lelystad. Op die dag komen stadsdichters (ook uit dorpen) bijeen om ervaringen uit te wisselen, naar elkaars poëzie te luisteren en voor te dragen aan publiek. Wat ik daar dan deed als Ermelo geen stadsdichter heeft? Om ook niet officieel benoemde ‘stadsdichters’ een podium te bieden, organiseerde stichting Poetikos dit jaar ook een stadsgedichtenwedstrijd. Daar kon iedereen aan meedoen die wel eens gedichten schrijft over stad, streek en dorp. Mijn gedicht dorp (zie de vorige blog) kreeg een plaatsje in de verzamelbundel die ’s avonds gepresenteerd werd na een serie voordrachten van stadsdichters. Ik kwam er achter dat veel ons omringende plaatsen wel een stadsdichter hebben: Barneveld, Apeldoorn, Ede, Nijkerk, Elburg, Harderwijk… Het fenomeen is de Veluwe dus niet vreemd.
Het was leuk om te zien wat een diversiteit er onder de ‘stadsdichters’ is. Jong, oud en meest er tussenin droeg voor in ABN of dialect over een veelheid van onderwerpen. Vaak natuurlijk de schoonheid van de stad of dorp waarin ze wonen, maar ook over kwesties die er spelen, feesten die gevierd worden, bedenkelijke ontwikkelingen, verkiezingen, dodenherdenking, de natuur. Mijn aardrijkskunde werd op een creatieve manier opgefrist en ik kreeg een inkijkje in het leven te Oldambt, Roosendaal, Zaanstad, Wijk bij Duurstede, Oudewater, Waalwijk enzovoort. Ik bedacht over welke onderwerpen in Ermelo ik al schreef of kon schrijven. Ermelo, groen, vitaal en zorgzaam was het motto ooit. Zo’n dorp gun je toch een dorpsdichter?