Landelijk is er steeds meer aandacht voor straatpoëzie. Daar gaat deze blog niet over. Wel over het feit dat op steeds meer plekken poëzie opduikt, in kranten en tijdschriften, op de hoek van de straat en op gevels, in ziekenhuizen en scholen. Poëzie voegt toe in woorden, waarde, sfeer en bezinning. Vandaag was ik op twee van die plaatsen: in de kerk en in de kroeg.
De protestantse kerken herdachten vandaag de mensen uit hun gemeenschap die in het afgelopen jaar gestorven zijn. In de kerkdienst in De Waal waar ik was, werden zeven namen genoemd. Er werd een kaars aangestoken, een roos meegegeven aan familie en er was een gedicht. Drie jaar geleden las ik datzelfde gedicht voor in de Ermelose Westerkerk. ‘Met deze woorden’ is de titel en het gaat over het zoeken naar troost en naar woorden als je iemand in de dood hebt moeten achterlaten.
Later in een heel andere sfeer: het eerste Texelse open podium voor dichters. Dat werd in De Kastanjeboom in Den Burg gehouden. Een mooi initiatief van Roop, de eilanddichter. Er waren 11 dichters: 6 van het eiland en 5 van de overkant, zelfs helemaal uit Den Helder. Ook allemaal mensen die naar woorden hadden gezocht om uit te drukken wat hen bezighield. Grappig, cryptisch, serieus, nooit twee keer hetzelfde. De sfeer zat er goed in, diversiteit en afwisseling is een van de leuke dingen van een open podium.
Het stille, waardige van de herdenking in de kerkdienst. Het rommelige, rumoerige van het open podium in de kroeg. Poëzie voegt toe in woorden, waarde, sfeer en bezinning. Ook vandaag op Texel.