Eilanddichter TXL

Eilanddichter TXL2022-01-26T11:43:25+01:00

januari 2022

DICHT OP TXL

By |januari 26th, 2022|Eilanddichter TXL|

Ter gelegenheid van de installatie

nieuwe eilanddichter op 27-1-2022

 

Er spoelden wat zinnen tegen de dijk,
ze braken als golven, de meeste verdwenen
en lieten wat letters verstrooid in de zee.
Ze glipten door mazen en dreven naar buiten
om met een zuidwester het zand af te kappen
en achter te blijven tussen de schelpen,
onopgemerkt in het randje van vloed.
In het licht van de toren bleven zij liggen,
werden ondergestoven tot een hand
hen omvatte, de klank van hun mare
meenam naar huis. Uit het glazen paleis klonk
geruis en gefluister, in de mars het geritsel
van laatste woorden die roop onbenut
tussen blad achterliet. Met zilte lippen
en wind in de haren, viel de jut uit haar hand
in wat prille zinnen die spoelden tegen de dijk.

 

Fiet van Beek

 

DE TX 29

By |januari 26th, 2022|Eilanddichter TXL|

Het leek zo gewoon om ‘s maandags uit te varen,

de steven te wenden naar visrijke wateren,

koers te houden in donker en mist,

de zee te ervaren op het stampende schip;

zo ging dat ruim 150 jaren

van vader op zoon, op zoon, op zoon, op zoons.

 

De trotse kotter staat nu te koop,

ligt stil in de haven van Ouweskil.

Geen man op de brug, geen vrouw

aan de kade, geen drijvers, geen netten,

niet zwaar beladen, vrijdags geen bord vol

met eigen sliptong, poon of schol.

 

Weer een schuit, nog een zestal te gaan;

de Texelse vloot sterft een langzame dood,

misschien koopt een Urker straks de boot.

Voor dochters een kans om toe te slaan;

zonen verkiezen een ander bestaan.

Wie pakt de toekomst voortvarend aan?

 

Fiet van Beek

Verlangen naar walrus

By |januari 26th, 2022|Eilanddichter TXL|

VERLANGEN NAAR WALRUS

 

Zij die haar eigen banen koos

en onverwacht is opgedoken

ver van het drijfijs van de pool,

die op basalt is neergestreken

en in vreemde wateren vist,

zij wordt vermist.

 

De vrije vrouw, ze kreeg een naam

om de mensheid te behagen;

strijdlustig heet nu haar bestaan.

Zij deed het waddenerfgoed aan,

zwom naar Terschelling, was op Schier,

maar kwam niet hier.

 

Zij met haar fijn besnorde kop

verkoos Den Helder boven ons,

vertrok zonder een levensteken.

Niets dan wat poep voor onderzoek

is hier op Texel aangekomen,

zelf is zij zoek.

 

Zij is op weg naar weer een plaats

om uit te buiken met haar maag

vol scheermessen en slobberschelp.

Huiswaarts of tegendraads gaat zij,

watertandend hopen wij, maar

Freya beslist.

 

Fiet van Beek, november 2021

Ga naar de bovenkant