Op 27 november was er een veteranenmiddag in de Texelse bioscoop. Een activiteit waar veteranen voor worden uitgenodigd om met elkaar contact te hebben en zich te verdiepen in een maatschappelijk relevant thema. Dit keer kwam het Veteranen Search Team een presentatie geven. Het (landelijke) team ondersteunt de politie geregeld bij vermissingszaken.
Er stond nog iets bijzonders op het programma: een nieuw Texels biertje werd gepresenteerd. De naam is Grombaard, een in onbruik geraakt woord voor veteraan dat zo weer een nieuw leven krijgt.
Op verzoek van de organisatoren schreef ik een gedicht voor en over de veteranen.
VETERAAN
Een woord met maar twee synoniemen:
grombaard en zij die niet meer dienen.
Heldhaftigheid wordt niet vermeld,
van hun verhalen niets verteld.
Ooit werden zij in vredesnaam
naar brandhaarden uitgezonden.
Ver weg van een gewoon bestaan
moesten zij over grenzen gaan,
met risico’s hun wachten lopen.
Hopend geweld te helpen stoppen,
alert tot in de vingertoppen,
vonden zij maten, kameraden,
verbonden in de strijd. Zij werden
experts in omgaan met verliezen,
volhouders die kunnen doorstaan,
geduldige zoekers en bouwers
van bruggen, betrouwbare vrienden.
Sterk gingen deze mannen, vrouwen
nieuwe mensenmissies aan, maar
Van Dale laat oudgedienden staan.
Fiet van Beek,
Eilanddichter