Op 30 maart heb ik afscheid genomen als dorpsdichter van Ermelo. Dat gebeurde tijdens een feestelijke middag in Museum Het Pakhuis waar het boek Wie zag ooit witte pauwen werd gepresenteerd, de nieuwe dorpsdichter Sarah Scholts werd voorgesteld en Tjitske Jansen, een van mijn lievelingsschrijfsters voordroeg.
Ik kijk terug op drie mooie jaren waarin ik Ermelo’s eerste dorpsdichter mocht zijn. Jaren waarin ik heel veel mensen heb ontmoet en met hen gepraat heb over de kracht van poëzie. Ik kreeg steeds meer vragen om een gedicht te schrijven, waardoor ik in totaal zo’n 35 gedichten over Ermelo heb geschreven. Ook over onderwerpen waar ik zelf niet zo snel op was gekomen: windturbines, Molen De Koe, duurzaamheid enz.
Dat het gelukt is om poëzie meer te laten leven binnen de Ermelose dorpsgrenzen, was goed te zien op de middag van mijn afscheid. Bij mijn aantreden waren er krap 20 mensen, nu kwamen er meer dan 100 een kijkje nemen en ontving ik veel hartelijke woorden en waardering. Ook zijn er veel Ermeloërs die op een of andere wijze hebben meegewerkt aan het boek Wie zag ooit witte pauwen? In het boek staan 64 gedichten van 35 dichters, zowel bekende als minder bekenden, Ermeloërs en passanten.
En nu? Veel mensen hebben me gevraagd of ik nu niet in een gat ga vallen. Ik denk het niet. Ik zal de contacten en de voordrachten zeker missen, maar ik verheug me er ook op meer op Texel te kunnen zijn en gedichten te schrijven over onderwerpen die me niet worden aangedragen. Ik heb zin in meer rust en creatieve ruimte en kijk tegelijkertijd met heel veel plezier terug op een prachtige periode. Fijn dat ik zo’n leuke opvolgster heb. Fijn dat mijn gedichten werden gewaardeerd. Fijn dat ik mijn zenuwen voor een voordracht onderweg ergens kwijt ben geraakt. Fijn dat ik zoveel goeds mocht ontvangen. Dank, dank, dank daarvoor!
Fiet van Beek en Sarah Scholts