Eilanddichter TXL

Een gezonken schip op de Reede van Texel, ergens rond 1650, geeft eeuwen later haar schatten prijs. Het Palmhoutwrak was al bekend om de roodachtige zijden jurk die erin gevonden werd. Maar er was meer. Op 11 november werd de vondst van een tweede jurk onthuld; er bleek ook een bruidsjurk aan boord. Niet wit zoals wij tegenwoordig gewend zijn, maar wel chique. Begin 17e eeuw trouwde je in je allerbeste jurk en in dit geval was dat een jurk met een zilveren hartenpatroon erin verwerkt. Bij kaarslicht een ‘glitterjurk’. Van wie de jurk was?

Vanaf 12 november is de silverdress te zien in de museumkelder van museum Kaap Skil. Het onderstaande gedicht droeg ik voor op de opening van de tentoonstelling.

PRONKSTUK

Net opgevouwen in een kist,

is er een trouwjurk opgedoken;

eeuwen verborgen in een wrak,

alleen door zeevonk bijgelicht.

Helaas, de bruid wordt nog vermist,

haar stand en naam zijn ongewis,

hoewel het zeker is dat zij een rijke

dame was. Heeft zij dit zijdezacht

gewaad in stijl gedragen? En straalde 

haar gezicht in deze zilveren glans

of is een heerschap opgedrongen,

werd zij gedwongen schat gemaakt?

Met passie is het kleed geweven,

zelfs harten werden meegegeven

in een doorlopend feestpatroon

van glinsterende liefdesknopen.

Ontworpen voor de hoogtijdagen,

beschermd met kogels en kanonnen

maar toch gestrand, en diep gezonken,

bedekt met vele lagen zand.

Vergane glorie werd het niet,

opnieuw oogst ze bewondering;

de glamour kan nog jaren door.

Maar van de bruid ontbreekt elk spoor.

Fiet van Beek,

Eilanddichter

De Cocksdorp heeft in de afgelopen jaren meer uitstraling gekregen. Dat komt ondermeer door de initiatieven van de stichting Waterrijke Perspectieven, die fondsen wierf om verbetering mogelijk te maken. Zij hebben het Waterplein ontwikkeld en ingericht, een bredere trap over de Waddendijk laten maken, het gemaalhuisje opgeknapt, de steiger bij het Haventje van Sil vernieuwd en ervoor gezorgd dat deze plek ook voor rolstoelers toegankelijk is. Het was al een mooie plek, maar er zullen nu nog veel meer mensen van kunnen genieten. Vandaag hebben zij hun werkzaamheden afgerond en werd e.e.a. feestelijk ‘geopend’. Op het infobord naast het gemaalhuisje staat het gedicht dat ik over deze bijzondere plek schreef en heb voorgedragen bij de onthulling en opening. 

EINDELOOS

Als je strak naar voren kijkt,

lijkt Vlieland binnen handbereik,

met achter je en rechts de dijk

voor rugdekking en veiligheid.

Het eiland is wat opgerekt,

Cocksdorp verlengd, getrapt verrijkt,

met hellingbaan en treden, krijgt

ieder zicht van bovenaf beneden.

Daar is het wad, dat elke dag

verrast, het water brengt en haalt,

in de door Sil gegraven haven.

Het slingert, schuimt en danst

onder het torenlicht dat links

volhardt. Nooit staat het stil.

Elk tij verbreedt de horizon,

telkens vernieuwt het perspectief.

Fiet van Beek,
eilanddichter

De kersverse vlinderwerkgroep van het IVN deed mee met de landelijke Nachtvlindernacht en organiseerde een excursie bij het Maartenshuis.

Nachtvlindernacht

Duister gezelschap zoekt het licht,

gespannen blikken zijn gericht

op lakenwit, een felle lamp valt

op en lokt een eerste vedermot.

Met het klein en groot avondrood

is de nacht pas echt begonnen.

Er vliegt een huismoeder voorbij,

de ringspikkelspanner, een koperuil,

het vogelwiekje en een tijger, wit.

Flitsend worden zij vastgelegd,

een voor een hun soort gezegd.

Wie al die namen heeft bedacht,

komt in dit donker niet aan het licht,

wel al de pracht die overdag

voor het merendeel verborgen is.

Fiet van Beek.

eilanddichter