Sportcafé in Ermelo. Twee keer per jaar komen politici en maatschappelijke organisaties bij elkaar om een politiek relevant thema te bespreken en discussie te voeren. Geen ‘gewone’burgers helaas, die zijn welkom maar zelden aanwezig. Het ging over sport dit keer, over de toekomst van de sportverenigingen om precies te zijn. De voorzitter van voetbalclub Vitesse vertelde een inspirerend verhaal over hoe de Arnhemse club haar maatschappelijke rol vervult in wijken en voor/met kwetsbare burgers. Er was een gedeputeerde die dacht dat de sportclub misschien wel de kerk van de toekomst is. En een bevlogen Ermelose wethouder die talloze voorbeelden gaf van hoe het al goed gaat en duidelijke lijnen naar de toekomst trok. Interessant. Maar dat wist ik niet allemaal toen ik afgelopen weken een gedicht aan het schrijven was voor deze bijeenkomst. Hoewel ik zelf van het bewegen ben, wilde het gek genoeg niet vlotten. Toen de sportvisie van Ermelo maar eens gepakt. Ambtelijke notities leiden meestal niet tot inspiratie, maar ja, je moet wat. Met plezier dit goed leesbare en concrete stuk gelezen en ja, toen begonnen de regels in mijn hoofd te dansen. Zelfs de paarden in de Beek en Piet Schrijvers dansten mee, want -volgens de sportnota – komen de beste ideeën uit de samenleving.

 

ONGEVRAAGD ADVIES

 

Als het zo is dat wij het weten, dan kan

de rest niet lastig zijn. De beste stuurlui langs

de lijn, pupillen zwetend in het groen,

zoveel hoef je niet eens te doen aan waar

het spel al jarenlang goed werd gespeeld.

 

Kijk naar de paarden in De Beek, zij stappen

en springen, doseren hun kracht, bewegen

zich voort in een dans met de mens, in ballet

met elkaar. Sierlijk samen doet verlangen naar

meer dan een dagelijks half uur eropuit.

 

Mik als Dindoa op mannen en vrouwen,

omarm nieuwe dingen in club, wijk of straat,

sluit niemand uit; zie hoe kansen pakken

oefening wordt in binnen- en buitensport.

Ontwikkel een vorm van beweeglijk schaken,

 

maak een wandelroute langs straatpoëzie,

leg een trapveld aan voor politici,

een beweegtuin als het Indianenbos

met ruim baan voor een 50-plussers-cross.

Laat bestuurders maar meebewegen

 

en incasseren als D-tjes en E-tjes;

natrappen niet toegestaan. Is er welgeteld

echt te weinig geld, dan geen flauwekul

maar meteen Piet Schrijvers bellen: vragen om

zijn wijze raad voor het houden van de nul.

 

©2017, Fiet van Beek